Korporacje akademickie

Organizacje męskie nawiązujące do tradycji „nacji” — bractw studenckich zrzeszających studentów z jednego regionu Europy wyjeżdżających na zagraniczne studia. Nacji polskiej w Padwie przewodził w XVI w. Jan Zamoyski. W XIX w. nacje przerodziły się w korporacje akademickie – organizacje łączące tradycje zakonów rycerskich i tajnych bractw, z kultywowaniem patriotyzmu i wesołą studencką zabawą.

Działają przy największych uniwersytetach Europy środkowowschodniej. Najpopularniejsze są w Niemczech (ok. 5000 korporacji), Austrii, Estonii i Łotwie (również liczne korporacje żeńskie). W Polsce, z blisko 300 korporacji działających w okresie międzywojennym reaktywowano do tej pory ponad 20. Trudno odnaleźć postać liczącą się w życiu publicznym i kulturalnym międzywojennej Polski, która nie była korporantem – od Jerzego Giedroycia, Jeremiego Przybory, czy Jana Kiepury, po Prezydenta Mościckiego, czy generała Andersa.

Zwalczane w okresie komunizmu powracają do pełnej aktywności w wolnej Polsce. Celem korporacji jest wychowanie swoich członków w kierunku towarzyskim, naukowym i samopomocowym. Życie codzienne i odświętne korporacji reguluje bogaty ceremoniał. Każda korporacja ma własne barwy. Korporantów wyróżniają dekle (czapki) i bandy (taśmy w barwach korporacji przepasane przez tors). Członkowie dzielą się na kandydatów (fuksów), członków pełnoprawnych i absolwentów (filistrów). Członkostwo jest dożywotnie. Filistrzy służą swojej korporacji radą, pomocą i wsparciem. Przyjęcie w poczet członków korporacji możliwe jest po otrzymaniu zaproszenia. Do korporacji nie można się zapisać.

Korporacja organizuje także spotkania otwarte, na których można dowiedzieć się więcej o korporacyjnym życiu i „zasłużyć” na zaproszenie. Osoba zainteresowana światem korporacji powinna skontaktować z nią w celu ustalenia terminu najbliższego „wieczoru otwartego” na kwaterze. Ważnym elementem życia korporacyjnego jest tradycyjne wychowanie. Korporanci zgłębiają tajniki savoirvivre’u, pobierają lekcje tańca i fechtunku. W pełni obowiązują ich reguły postępowania honorowego. Żony, narzeczone i dzieci korporantów tworzą tzw. „rodzinę korporacyjną” uczestniczącą w życiu korporacji. Patriotyzm korporancki nie ma nic wspólnego z nacjonalizmem.

Szacunek dla odmienności światopoglądowej powoduje, że korporacje są organizacjami apolitycznymi i areligijnymi pozostawiając swoim członkom wolność wyboru w tych sprawach.

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

  • RSS
  • Facebook