Słowniczek Studenta

Często zdarza się – nawet studentom starszych roczników – sprzeczać się co do znaczenia pewnych terminów, słów: jak chociażby różnica między „zerówką” a „przedterminem”. W celu ominięcia nieporozumień, zachęcamy do lektury poniższego, krótkiego słowniczka 🙂

Ćwiczenia – podstawowy rodzaj zajęć dydaktycznych na studiach wyższych. Ich celem jest pogłębienie zagadnień przekazywanych w czasie wykładów. Dlatego też ćwiczenia odbywają się zazwyczaj w małych grupach i trwają półtorej godziny (bywają też ćwiczenia 45 minutowe). Odmianą i uzupełnieniem ćwiczeń są na niektórych kierunkach studiów laboratoria lub konwersatoria.

Dziekan – najważniejsza osoba na wydziale uczelni, kierująca w jego ramach sprawami uczelni. Jego zastępcy to prodziekani. Na naszym wydziale jest ich trzech: ds. studiów stacjonarnych, ds. studiów niestacjonarnych oraz ds. studenckich. Dziekan wybierany jest na trzyletnią kadencję.

Dziekanat – biuro na wydziale danej uczelni, z którym każdy student utrzymuje częsty kontakt. Porównać można, choć pełni również o wiele bardziej istotne role, do czegoś w rodzaju sekretariatu. W dziekanacie załatwia się wszelkie
sprawy związane z tokiem studiów np. rozliczenie indeksu na koniec semestru czy roku akademickiego, „podbicie” legitymacji studenckiej, pobieranie i składanie różnego rodzaju dokumentów i wniosków.

Egzamin – kończące przedmiot, ostateczne sprawdzenie wiedzy . Cała „zabawa” w wykłady i ćwiczenia przestaje mieć znaczenie, gdy zostajesz dopuszczony do egzaminu. Forma zależy od prowadzącego wykład, może być ustna lub też pisemna: pytania otwarte, test jedno lub wielokrotnego wyboru, lub inna zwyczajowo przyjęta.

Egzamin  to zawsze dwie szanse na zdanie I i II termin (patrz egzamin poprawkowy). Tylko oceny z egzaminów wliczają się do średniej ocen.

Egzamin „zerowy” tzw. „zerówka” – egzamin, którego termin jest wcześniejszy niż tego „podstawowego”, ustala go wykładowca, zazwyczaj odbywa się jeszcze przed rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej. Nie jest on obowiązkowy, ale skorzystanie z niego pozwala nam odciążyć się w czasie sesji. Egzamin zerowy nie pociąga za sobą negatywnych konsekwencji w przypadku „oblania” – nadal mamy I i II termin (poprawkę). Jedynym „ale” w tej idylli jest fakt, że nie wszyscy mogą do niego podejść najczęściej są to wybrani studenci, typowani różnymi mniej lub bardziej skomplikowanymi sposobami (np. lista obecności na wykładzie, najlepsi studenci z grupy określani przez ćwiczeniowców).

Egzamin przed terminem tzw. „przedtermin” – często mylony z „zerówką”, jednak istotnie od niej różny. Jego niewątpliwym plusem jest możliwość podejścia do niego wcześniej niż do „podstawowego” egzaminu. Jednak jego niezaliczenie liczy nam się tak, jakbyśmy nie zdali egzaminu w I terminie. Kolejnym podejściem jest już poprawka, a nie jak w przypadku ”zerówki” właściwy termin egzaminu.

Egzamin poprawkowy tzw. „poprawka” – II termin dodatkowa szansa zdania egzaminu, gdy w sesji właściwej powinie nam się noga. Studentowi, co do zasady, zawsze przysługuje jedna poprawka.

Egzamin warunkowy (informacja jest nieaktualna, nie oddaje aktualnego stanu regulaminowego – wpis zostanie zaktualizowanywkrótce! 🙂 )– egzamin, który jest szansą dla studenta gdy po raz kolejny powinie mu się noga, tym razem już na „poprawce”. W takim przypadku można wystąpić do dziekana z wnioskiem o warunkowe zaliczenie przedmiotu. Powtarzanie przedmiotu objętego wpisem warunkowym polega na zezwoleniu na podjęcie studiów na wyższym roku/semestrze, pomimo niezaliczenia poprzedniego roku/semestru z powodu nieuzyskania końcowego zaliczenia przedmiotu lub niezdania egzaminu, przy jednoczesnym zobowiązaniu Studenta do spełnienia określonych przez Dziekana warunków zaliczenia zaległego przedmiotu. Warunkami stawianymi na naszym wydziale są: odpłatność 600 zł oraz zaliczenie egzaminu z przedmiotu (są na to jeszcze dwie dodatkowe szanse). Jeśli tych wymagań nie wypełnimy, zostajemy skreśleni z listy studentów. Egzamin warunkowy przysługuje studentom dopiero od drugiego semestru (więc pierwszy semestr trzeba zaliczyć najpóźniej w sesji poprawkowej), można go mieć maksymalnie z trzech przedmiotów w ciągu roku akademickiego, a w ciągu semestru maksymalnie z dwóch.

Egzamin komisyjny tzw. „komis” – ostatnia szansa zaliczenia ćwiczeń z danego przedmiotu; w wypadku nieuzyskania zaliczenia, egzaminowany może stanąć przed komisją, w skład której wchodzą: właściwy egzaminator oraz (najczęściej) dziekan wydziału, a także reprezentanci studentów.

Indeks – dzienniczek studenta. Do tej legendarnej, zielonej książeczki wpisywane są wszelkie oceny z ćwiczeń (patrz: zaliczenia) i z egzaminów. Jest to udokumentowanie toku studiów.

Kolokwium tzw. „koło” – forma sprawdzenia wiedzy przyswojonej na danych wykładach i ćwiczeniach. W odróżnieniu od egzaminów odbywają się kilka razy w semestrze i obejmują węższy zakres materiału. Zazwyczaj mają formę pisemną, ale mogą się odbywać także w formie ustnej.

Konsultacje – czas, podczas którego nauczyciele akademiccy przyjmują studentów i interesantów w wszelkich sprawach. Zazwyczaj jest to jedna lub dwie godziny w ciągu tygodnia. To, kiedy odbywają się konsultacje danego nauczyciela, można sprawdzić na stronie danego dydaktyka na stronie internetowej wydziału.

Rektor – osoba stojąca na czele wyższej uczelni i sprawująca nad nią władzę. Podobnie jak dziekana, rektora również wybiera się co trzy lata. Oficjalny tytuł stosowany wobec rektora wyższej uczelni to „Jego Magnificencja”. Jego zastępcy to prorektorzy – ds. kształcenia, ds. nauki, ds. rozwoju i finansów, ds. studenckich.

Rektorat – swoiste ,,centrum dowodzenia”, miejsce urzędowania najwyższych władz uczelni rektora, kanclerza. Często wokół rektoratu skupiona jest administracja uczelni.

Seminarium – zajęcia dydaktyczne odbywające się na ostatnich latach studiów IV, V rok st. magisterskich i III rok st. licencjackich. Seminaria mają przygotować studentów do napisania i obrony pracy magisterskiej bądź licencjackiej.

Sesja – okres w czasie którego nie ma ćwiczeń i wykładów, ale za to dni są przepełnione nauką do egzaminów, które w jej czasie się odbywają. Sesje na szczęście są tylko dwa razy w roku w zimę i w lato.

Sesja poprawkowa – szansa dla studentów, którym nie udało się zaliczyć przedmiotu w I terminie. Sesja poprawkowa zimowa odbywa się podczas trwania kolejnego semestru, sesja poprawkowa letnia ma miejsce we wrześniu, przed rozpoczęciem kolejnego roku akademickiego stąd żartobliwa nazwa „kampania wrześniowa” lub „dożynki”.

Stypendium – pomoc finansowa dla studentów, która przybiera liczne formy: stypendium naukowego, socjalnego, wyżywieniowego, mieszkalnego, dla osób niepełnosprawnych czy też zapomogi. Więcej na ten temat znajdziecie w stosownym artykule w „Niezbędniku”.

Tytuły naukowe – to system certyfikatów i związanych z nimi tytułów, które otrzymuje się po udowodnieniu, że osiągnęło się odpowiedni do danego tytułu poziom wiedzy. Najistotniejsze w całym tym gąszczy jest to, aby do profesora mówić per „profesor”, do doktora per „doktor” itd., bo sporym nietaktem jest pomylenie tytułu naukowego osoby, do której się zwracamy. Zdarza się, że niektórzy nauczyciele przykładają do tego dużą wagę. Wpisując skróty do indeksów warto pamiętać, że „mgr” a nie „mgr.”, „dr”, a nie „dr.”, „prof.”, a nie „prof”. Hierarchia tytułów naukowych od: doktor > doktor habilitowany > profesor nadzwyczajny > profesor zwyczajny. Tytuł profesora nadzwyczajnego (tu:
prof. UG) przyznaje uczelnia i pisze się go zwyczajowo dopiero po nazwisku. Wszystkie inne tytuły naukowe pisze się przed nazwiskiem.

Urlop dziekański tzw. „dziekanka” – semestralne lub roczne zwolnienie z zajęć dydaktycznych, udzielany przez dziekana na wniosek studenta na przykład na okoliczność wyjazdu zagranicznego, podjęcia drugiego kierunku studiów lub też z przyczyn losowych (np. radosne macierzyństwo/ojcostwo).

Wykłady – jest to prawdopodobnie najczęstsza metoda nauczania stosowana względem osób dorosłych, w której osoba przekazująca wiedzę nie dyktuje tego, co słuchacz ma zapisać w zeszycie, a raczej prowadzi jak gdyby monolog, rozbudowaną wypowiedź na dany temat. Jeżeli istnieje ku temu potrzeba, słuchacze wykładu samodzielnie sporządzają notatki w trakcie wykładu, choćby notując kwestie niejasne, aby zadać po wykładzie pytanie. Przeważnie wykładowcą jest osoba, która przeprowadza w czasie sesji egzamin. Wykłady przeciętnie trwają 90 minut, choć nierzadko zdarzają się od tej reguły odstępstwa.

Zaliczenie – wpis do indeksu stanowiący potwierdzenie uczestnictwa w ćwiczeniach i pozytywnego ich zaliczenia. Warunkiem przystąpienia do egzaminu z danego przedmiotu jest posiadanie właśnie zaliczenia z ćwiczeń.

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

  • RSS
  • Facebook